Με τον ερχομό του εικοστού αιώνα τα πολυτελή αγγλικά κασμήρια, τα εργατικά ντρίλια και τα λοιπά βιομηχανικά υφάσματα, εκτόπισαν τους ντουλαμάδες, τις μπουραζάνες και βέβαια την τιμημένη φουστανέλα από την ενδυματολογία του Έλληνα. Έτσι εξαφανίστηκε ο Ελληνοράπτης και εμφανίστηκε ο Φραγκοράφτης, ο οποίος άρχισε την ιστορική του πορεία ως μάστορας με τη ραπτομηχανή του και τη τέλειωσε ως Εμποροράπτης.
Τα βιομηχανικά υφάσματα εκτός από τον φραγκοράφτη μας έφεραν και τους Αριστερούς. Τότε που τα ανδρικά γενετήσια ήταν στα ζύγια τους -όχι μοιρολέικα ή καλαβρέζικα και άλλα τέτοια- ήθελαν στην επίμαχη θέση του παντελονιού ειδική σακούλα, δεξιά ή αριστερά ανάλογα κατά που έγερναν. Έτσι ο κάθε βαρβάτος ραβόμενος δήλωνε στο φραγκοράφτη του αν ήταν Αριστερός ή Δεξιός.
Προσωπικά ο πρώτος φραγκοράφτης που έζησα και με έραψε ήταν στο χωριό μου ο οποίος, ίσως από τους δεξιούς που έβλεπε, γρήγορα τρελάθηκε. Επόμενός μου ράφτης ήταν ο καλός κ΄αγαθός Σιακαβέλλας, που ήταν κάτι μεταξύ ελληνοράπτη και φραγκοράφτη και στο τέλος επιμελείτο την ενδυματολογική μου τελειότητα ο μαίτρ της φραγκοραπτικής ο Βάρας.
Τελευταίοι πελάτες των φραγκοραφτών ήταν οι Αστυνομικοί. Η υπηρεσία μέχρι το 1980 –περίπου- τους έδινε το ύφασμα και αυτοί διάλεγαν το ράφτη, που ήξερε και έραβε στο στυλ του Τσεκλένη, και κυκλοφορούσαν σωστά μοντελάκια. Το πρώτο και τελευταίο κοστούμι, που έραψα σε φραγκοράφτη, ήταν το 1978 με το ύφασμα, που μου χάρισε ένας αστυφύλακας, γιατί δεν ήθελε να με βλέπει με τα άθλια παζαριώτικα χαζοπαντέλονα.
Σήμερα με τα unisex έτοιμα παντελόνια, που κυκλοφορούν, οι άντρες όχι μόνο ταλαιπωρούν την ηρωική τους περιοχή, αλλά αποκρύπτουν επιμελώς και την αριστεροβολή τους.
Τώρα, που η Αριστερά έγινε Κυβερνώσα και τα όνειρα στρατιών κολασμένων της γης -ανά τους αιώνες- πήραν εκδίκηση, δηλωμένο και γνήσιο Αριστερό θα βρει κάποιος μόνο στους παλαιούς αστυνομικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου